Diversiteit en inclusie, je hoort er veel over. Maar in alle hype rondom dit onderwerp gaan we soms voorbij aan de kern: wat houden deze termen nou eigenlijk écht in? Tijdens de Week van de Werkstress, waarin ‘een inclusieve werkomgeving’ als subthema centraal staat, reflecteert de werkgroep Diversiteit en Inclusie op de ware betekenis van deze begrippen. Nadira Ettahiri, voorzitter van de werkgroep, neemt ons mee in het thema en vertelt hoe een inclusieve werkomgeving kan bijdragen aan minder werkstress.
Terug naar de kern
Hoewel diversiteit en inclusie hot topics zijn, wordt er soms meer over gepraat dan daadwerkelijk actie ondernomen, zowel in de samenleving als op de werkvloer. “We moeten terug naar waar het echt om draait: elkaar zien, aandacht hebben voor de persoon en kijken hoe je echt contact maakt,” zegt Nadira. Maar hoe doe je dat? Hoe voer je oprechte gesprekken met je medewerkers of collega’s? Hoe laat je zien dat je aandacht hebt voor je medemens? Nadira vervolgt: “In de samenleving wordt vaak gedacht aan inburgeringscursussen of taallessen, maar echt begrip komt niet op die manier. Echt begrip krijg je door aandacht voor elkaar te hebben, door open gesprekken te voeren en je in elkaars cultuur te verdiepen.”
De interculturele werkvloer
Culturele verschillen op de werkvloer zijn niet altijd even zichtbaar. Zo kan een werknemer met een andere achtergrond zich bijvoorbeeld ongemakkelijk voelen bij de VrijMiBo. Toch wordt er nog vaak verwacht dat iemand ‘even komt buurten’. Nadira geeft ook een ander voorbeeld: “De interculturele communicatie op de werkvloer gaat soms fout. Verschillende culturen communiceren anders in een werkomgeving. Een voorbeeld hiervan is ‘nee’ zeggen. In veel culturen buiten Nederland is het niet gebruikelijk om ‘nee’ te zeggen als een collega of leidinggevende iets vraagt. Voor mensen die in Nederland werken, maar niet gewend zijn om nee te zeggen, kan dit al snel een bron van stress worden en in sommige gevallen zelfs leiden tot verzuim. Zo’n schijnbaar ‘klein’ verschil, zoals het uiten van een tegengeluid, is dus al belangrijk om gesprekken over te voeren.”
Omgaan met interculturele werkstress
Nadira is niet alleen voorzitter van de werkgroep Diversiteit en Inclusie, maar ook CEO van Abtro (een re-integratiebureau voor anderstaligen) en AVA (Arbodienst voor Anderstaligen). Ze merkt hierdoor op dagelijkse basis dat veel werkgevers moeite hebben met het omgaan met werknemers van verschillende achtergronden en behoefte hebben aan ondersteuning en praktische handvatten. Nadira geeft hun een tip: “Begin klein, ga in gesprek en laat mensen zien dat ze er écht mogen zijn. Dat zij hun mening en behoeften mogen en kunnen uiten. Een praktisch voorbeeld is het aanbieden van een vertrouwenspersoon die aansluit bij de behoefte van een werknemer. Sommigen praten liever met een man, anderen met een vrouw, of misschien wil iemand het liefst in gesprek met persoon met dezelfde culturele achtergrond. Door werknemers de keuze te geven om met iemand te praten met wie zij zich prettig voelen, laat je zien dat je aandacht voor hen hebt. Daarmee voorkom je niet alleen stress, maar draag je ook bij aan meer werkplezier en beter begrip tussen collega’s.”
Aandacht is het beste medicijn
Door bewust in te spelen op diverse behoeften en ruimte te bieden voor open communicatie, werk je niet alleen aan stresspreventie, maar bouw je ook aan een werkcultuur waarin iedereen zich echt welkom voelt. “Aandacht voor interculturele verschillen op de werkvloer is vaak het beste (preventieve) medicijn waar je als werkgever in kunt investeren,” sluit Nadira af.
